Jest gałęzią medycyny manualnej. Jest to metoda diagnozowania, leczenia, ale przede wszystkim filozofia opieki medycznej. W sferze diagnostyki opiera się na analizie ruchomości tkanki jako miary jej stanu funkcjonalnego. Zdrową tkankę charakteryzuje pewna fizjologiczna, spontaniczna ruchomość. Tam gdzie organizm utracił naturalną możliwość do samoregulacji na różnych poziomach - począwszy od komórki i tkanki, aż po całe układy, tam prędzej czy później powstaje przeszkoda mechaniczna w wyrażaniu tej ruchomości.

Zatem jakiekolwiek ograniczenie fizjologicznej amplitudy ruchu i zmiana wektora ruchu tkanki, a w dalszej konsekwencji zaburzenie jej prawidłowego napięcia, ukrwienia i kontroli neurologicznej, jest dla osteopatii oznaką jej dysfunkcji i wymaga leczenia.

Osteopata pretenduje więc do miana mechanika, który usuwając przeszkody naturalnej ruchomości tkanki umożliwia jej powrót do normalnego funkcjonowania czyli zdrowia. W procesie leczenia osteopata wykorzystuje wyspecjalizowane techniki manualne w celu normalizacji ruchomości tkankowej. To co wyróżnia osteopatię to filozofia zakładająca działanie wszystkich narządów ciała jako samoregulującej się całości w każdej chwili dążącej do równowagi. Osteopatia wykorzystuje więc techniki manualne jako narzędzie do wzmacniania tych właściwości organizmu.

Innymi słowy osteopatia wspomaga samoleczenie organizmu.
Najbardziej charakterystyczną cechą medycyny osteopatycznej jest praca z pacjentem bólowym zarówno w stanie ostrym jak i przewlekłym.

• Zabiegi osteopatyczne są bezbolesne, ryzyko ich stosowania jest minimalne.
• Osteopata bada poprzez dokładną analizę ruchu, postawy pacjenta oraz poprzez dotyk.
• Czasami zalecane jest wykonanie dodatkowych badań takich jak zdjęcia RTG czy rezonans magnetyczny itp.
• Najczęściej konieczne jest około 3 do 6 wizyt (nie dotyczy to chorób postępujących )
• Osteopata zaleca czasami wykonywanie specjalistycznych ćwiczeń bądź przestrzeganie specjalnej diety

Iwona Jakubiak dla www.wellnessinfo.pl